Jill

Ik ben Jill, illustrator en grafisch ontwerper. Het heeft vrij lang geduurd voordat ik wist wat ik wilde doen. Ik ben ondertussen al 27 en net afgestudeerd. Ik ben twee keer blijven zitten op Sint-Lucas en dan heb ik besloten om een grote wereldreis te doen. Ik ben anderhalf jaar weggeweest. Net na ik gestopt was met school was ik echt niet meer creatief. Ik haatte tekenen, terwijl ik dat daarvoor heel mijn leven wel graag deed. Door te reizen heb ik die passie wel terug herontdekt. Door mijn leeftijd heb ik ook wel gemerkt dat ik een heel andere insteek heb gekregen. Ik wil voor mezelf altijd beter worden, trots zijn op mezelf. 

Instagram: @jillostrations

Was het dan niet gek om na die wereldreis weer op de schoolbanken te gaan zitten? 

Eigenlijk niet. Het was net superleuk, want… In België heb je het systeem dat je afstudeert en je moet meteen beslissen wat je wil doen, heel traditioneel. Ik had wel grafisch ontwerp ontdekt en dat lag me wel, maar anderzijds vond ik mezelf te jong. Er waren nog te veel vraagtekens. Als ik dan terugkwam waren we ondertussen wel al vier jaar verder, en dan ben ik illustratie en grafisch ontwerp wel op een andere manier gaan benaderen. Ik ging met een totaal andere motivatie naar school en dat was ook te zien aan mijn punten. Een heel andere persoon dus! Het zou normaal moeten zijn dat je na afstuderen eerst wat moet zoeken naar je eigen weg.

Ja, het heeft in jouw geval ook bijgedragen aan je eigen ervaring.

Ja, want ik wou eigenlijk altijd illustratie doen, maar ik heb dan grafische gedaan, waar ze je dan net tegen houden om veel te illustreren. Dat is een bewuste keuze geweest omdat ik bang was om de liefde voor tekenen terug te verliezen. Dat is iets wat ik puur voor mezelf hou, niet voor school. Dat is heel erg belangrijk voor mij in mijn werk. 

Welk project ga je tonen in Kavka? 

De set die ik eigenlijk ging zetten, mijn masterproject, kan ik niet meer plaatsen. Ik had dat voordien eigenlijk nog nooit gedaan, een set gebouwd, maar ik heb er wel goeie comments op gekregen. Ik heb dan voor To Be een superleuke ruimte gekregen, dus ben ik gaan nadenken wat ik al heel lang eens wil doen of tonen. Ik ben al heel lang vormen van tapijt aan het maken en dat  is een project waar ik telkens naartoe ga als ik de nood heb om wat tijd aan mezelf te spenderen. Met die vormen ga ik dan de ruimte van Kavka –  zowel de muren als de grond –  bekleden. Ik vind het ook leuk – en dat heb met illustraties niet per sé – om interactief te gaan werken. Dat is wel super belangrijk voor mij, dat er iets achter zit. Ik voel me geslaagd in mijn opzet als mensen naar huis gaan en nog nadenken over wat ze hebben gezien/gedaan. Ik merk wel dat ik meer en meer die kant op wil. 

Is de set die je nu gaat tonen ook interactief? 

Minder dan de vorige, maar iedereen kan het wel aanraken. Het thema van de set is dan ook zachtheid. Ik denk dat dat vanuit mijn familie komt. Mijn familie is altijd super hard geweest, weinig plaats voor openheid omtrent emoties. Tegenwoordig zijn mensen echt hard. Het leven is hard en de mensen zijn niet lief voor elkaar en we missen dat echt in onze gemeenschap. Ik probeer dat altijd in mijn achterhoofd te houden. “probeer mensen te begrijpen en probeer vriendelijk te zijn.”. Je moet niet altijd zacht zijn natuurlijk, maar ik mis dat heel fel. Mijn set is voelbaar, maar de uitleg zal de werkelijke boodschap wel veel duidelijker maken. Dat was bij mijn vorige set ook zo, die er ook vrij leuk en esthetisch uitzag, maar waar de onderliggende boodschap wel bijblijft. 

Zijn er dan individuen die je inspireren bij deze projecten? 

Met de set heb ik dat niet heel fel gehad. Met mijn illustraties kijk ik wel hard op naar Camille Walala: heel veel kleur, mooie patronen. Later ben ik onderzoek gaan doen voor school over trauma. Daaruit kwam ik ook terecht bij Yayoi Kusama, een Japanse vrouw die iets heel gelijkend heeft gedaan. Die werkt al heel haar leven vanuit een instelling. 

Moest je nu één tip kunnen geven aan studenten die nu pas starten in een kunstopleiding?

Zie jezelf ook als een project en probeer naast school ook je eigen ding te doen. Naast mijn opleiding als grafisch ontwerper heb ik meer en meer proclaimed als illustrator en dat zorgt ervoor dat ik kon ademen op school. Zo heb je ook ineens als je afstudeert iets om te laten zien wat echt van jou is. Dat gaat niet altijd, je moet daar niet altijd te veel druk op zetten. Maar dat is wel belangrijk.

————————–

I’m Jill, an illustrator and graphic designer. It took me quite a long time to know what I wanted to do. Meanwhile, I’m already 27 and I just graduated. In Sint-Lucas I had to do a year over twice and then I decided to do a big world trip. I went away for a year and a half. Just after I quit school I just wasn’t creative anymore. I hated drawing, even though I had loved it all my life. By traveling I rediscovered that passion. Because of my age I have also noticed that I have acquired a completely different approach. Now, I always want to improve myself, to be proud of myself.

Wasn’t it weird to go back to school after that trip around the world?

Actually, no. It was super fun, because… In Belgium you have the system that when you graduate, you have to decide right away what you want to do, very traditional. I had discovered graphic design and I liked it, but on the other hand I thought I was too young. There were still too many question marks. When I came back, four years had passed and I approached illustration and graphic design in a different way. I went to school with a totally different motivation and it also showed in my grades. A completely different person! It should be normal that, after graduation, you first have to search for your own way.

Yes, in your case it also contributed to your own experience.

Yes, because actually, I always wanted to do illustration, but then I chose graphic design, where they kinda keep you away from illustrating. That was a conscious choice because I was afraid of losing my love for drawing again. That’s something I keep purely for myself, not for school. That’s very important to me in my work.

What project will you be showing in Kavka?

The set that I initially wanted to show, my master project, I can’t place anymore. I had never done that before – building a set – but I did get good comments on it. I then got a super nice space for To Be, so I started thinking about what I have wanted to do or show for a long time. I have been making carpet shapes for a while and that is a project I go to every time I feel the need to spend some time on myself. With those shapes, I’m then going to cover the space of Kavka – both the walls and the floor. I also like – and illustrations don’t necessarily have that – to work interactively. That’s super important to me though, that there’s something behind it. I feel like I succeeded when people go home and still think about what they’ve seen / done. I do notice that I want to go more and more in that direction.

Is the set you’re about to show interactive as well?

Less than the previous one, but everyone can touch it. The theme of the set is softness. I think that comes from my family. My family has always been super harsh, little room for openness about emotions. Nowadays people are really harsh. Life is hard and people are not kind to each other and we really miss that in our community. I always try to keep that in the back of my mind. “Try to understand people and try to be kind. You don’t always have to be soft of course, but I miss that very much. My set is tangible, but the explanation will make the real message much more clear. It was the same with my previous set, which also looked quite nice and aesthetic, but where the underlying message did stick stuck with you.

So are there individuals who inspire you with these projects?

With the set, I haven’t had that very fiercely. With my illustrations, I really look up to Camille Walala: lots of color, beautiful patterns. Later I started doing research for school on trauma. From that I also ended up with Yayoi Kusama, a Japanese woman who has done something very similar. She has been working from an institution all her life.

Could you give one tip to students who are just starting out in art studies?

See yourself as a project and try to do your own thing besides school. In addition to my training as a graphic designer, I proclaimed myself more and more as an illustrator and that allowed me to breathe in school. That way, when you graduate, you also suddenly have something to show that is really yours. That doesn’t always happen, you shouldn’t always put too much pressure on that. But it’s important.