Alexandra

Instagram @alexandra_fraser_art

Tell me a little more about yourself! Who is Alexandra Fraser? 

I am an artist. I am from England, but I’ve lived in quite a few places. Now I live in Antwerp, where I am doing my masters in visual arts in a socio-political context. I used to love travelling and teaching, but now everything is about my art practice. 

How did you end up studying here then? Because I can imagine you experienced a lot, since you’ve been travelling for a long time.

There were a lot of different reasons. I had an art practice for quite a few years, but I never really studied art in an academic setting. So that was something I wanted to do. And then there were political reasons, because of Brexit, it was my last chance to study affordably in Europe. I chose Antwerp because I like the city a lot and when I applied, everyone was really nice. 

What did you do before?

I worked in education. Before that, I did a bachelor’s degree in humanities, mostly in philosophy, which I think shapes my art practice quite a lot.

In what way?

When I was going to study, I was torn between studying art and philosophy. But then I thought, how do I know what I want to say about the world? So in philosophy I learned how I think about things. I’ve thought about it a lot, the world (laughs). This is the first step of my practice, before I start making. Then I intuitively go towards images or processes.  My theoretical understanding of the world guides me and hopefully come through in my work. 

I’ve studied a lot about feminisms and politics, which I’m super interested in, particularly politics of the body, autonomy, identity. This is what my work is about. On a more philosophical level it’s about the materiality of people. I link that to the materiality of the things that I use to create. I often use found objects and images as well and to me, this links with history in some kind of way. History is quite alive in everything around us and in social relations. 

Why did you opt for the socio-political context? 

Yeah, everyone was kind of surprised that I did that, because I am quite an independent maker. I am looking for a way to really bring socio-political theory and the studies that I’ve done into my work, which is kind of autonomous. I want to fuse them together and make my work more active socially.

Do you already have an idea what you will be working on this year? 

Yeah, I’ve always been working on the body and materiality so I can’t imagine stepping away from that completely. Intimacy, too. This year I am doing something that I’m quite intimidated by, which is reflecting on the virtual and technological aspects of our world. It’s become the main way in which we live, part of every aspect of our lives. I want to make work about how we live now. I’m using the opportunities at school to get the technical and academic support to understand it more. I am kind of looking at translation, or how technology is a tool for translation between materiality and the virtual world. How do they communicate? How are our intimacies changing because of this? 

Is the project you are going to show at Kavka also related to this idea? 

I’ll be presenting some work from this person doesn’t exist, my research project into (sexual) objectification.  I investigated materiality and objectification through objects, a publication and accompanying prints. Through dickpics, artificial intelligence and virtual conversations, I already started to reflect upon virtual aspects of intimacy and objectification. I have been developing some new pieces, using  3D scanning, which I’m really excited to share with you too. 

With this new idea of the virtual, which artists do you gain inspiration from? 

The work I’m going to make is still very much analogue. I’m going to use technology as a muse to think about, as well as being a tool for creating. For me, the materiality of actually creating or building myself is very important to my practice. Sally Hewett, Daisy Collingridge and Hannah Levy create textures and use tactility in their work to investigate sensuality in ways I adore.

A residency I did this summer really fuelled my interest in technology. Martina Menegon was one of the coaches in the residency and she introduced me to new tools. She does really interesting work. I’m going to take what I’ve learned further and translate it back to the analogue if I can. 

I’m mostly inspired by my colleagues around me and the artists that I personally know. If I’m able to experience the work intimately and witness its process, my connection to it is stronger.

What would you advise students that just started a degree in visual arts? 

I would say, – I mean, I am a mature student (laughs) so it’s taken me a few years – don’t be afraid of making something shit. You come to realise that it’s necessary  and it’s fine. Also, just come to school and make use of all the knowledge, equipment and tools that are here. Once you are finished, it’s going be a lot more difficult to have access to these. Just go and play!

————————–

Vertel me eens wat meer over jezelf! Wie is Alexandra Fraser?

Ik ben een kunstenares. Ik kom uit Engeland, maar ik heb op heel wat plaatsen gewoond. Nu woon ik in Antwerpen, waar ik mijn masters in beeldende kunst in een sociaal-politieke context doe. Vroeger hield ik van reizen en lesgeven, maar nu draait alles om mijn kunstpraktijk.

Hoe ben je dan hier terechtgekomen om te studeren? Want ik kan me voorstellen dat je veel hebt meegemaakt, aangezien je al lang op reis bent.

Er waren een heleboel verschillende redenen. Ik had al jarenlang een kunstpraktijk, maar ik heb nooit echt kunst gestudeerd in een academische setting. Dus dat was iets wat ik wilde doen. En dan waren er nog politieke redenen, vanwege Brexit was het mijn laatste kans om betaalbaar in Europa te studeren. Ik heb voor Antwerpen gekozen omdat ik de stad erg mooi vind en toen ik me aanmeldde was iedereen erg aardig.

Wat heb je vroeger gedaan?

Ik heb in het onderwijs gewerkt. Daarvoor heb ik een bachelor gedaan in de geesteswetenschappen, voornamelijk filosofie, wat mijn kunstpraktijk behoorlijk beïnvloedt.

Op welke manier?

Toen ik ging studeren, was ik verscheurd tussen kunst en filosofie. Maar toen dacht ik: hoe weet ik wat ik over de wereld wil zeggen? Dus in de filosofie leerde ik hoe ik over dingen nadenken. Ik heb er veel over nagedacht, de wereld (lacht). Dit is de eerste stap van mijn praktijk, voordat ik begin te maken. Dan ga ik intuïtief op zoek naar beelden of processen.  Mijn theoretisch begrip van de wereld leidt me en hopelijk komt dat over in mijn werk.

Ik heb feminisme en politiek veel bestudeerd. Ik ben hier enorm in geïnteresseerd, vooral de politiek van het lichaam, autonomie en identiteit. Dat is waar mijn werk over gaat. Op een meer filosofisch niveau gaat het over de materialiteit van mensen. Ik link dat aan de materialiteit van de dingen die ik gebruik om te creëren. Ik gebruik ook vaak gevonden voorwerpen en beelden en voor mij is dat op de een of andere manier verbonden met de geschiedenis. Geschiedenis is heel erg aanwezig in alles om ons heen en in sociale relaties.

Waarom heb je voor de sociaal-politieke context gekozen?

Ja, iedereen was een beetje verbaasd dat ik dat deed, want ik ben nogal een onafhankelijke maker. Ik ben op zoek naar een manier om de sociaal-politieke theorie en de studies die ik gedaan heb, echt in mijn werk te brengen, dat een soort van autonoom werk is. Ik wil ze samen laten smelten en mijn werk maatschappelijk actiever maken.

Heb je al een idee waar je dit jaar aan gaat werken?

Ja, ik ben altijd bezig geweest met het lichaam en materialiteit, dus ik kan me niet voorstellen dat ik daar helemaal van weg zou stappen. Intimiteit, ook. Dit jaar doe ik iets waar ik nogal door geïntimideerd ben, namelijk nadenken over de virtuele en technologische aspecten van onze wereld. Het maakt deel uit van elk aspect van ons leven, en ik wil werk maken over de manier waarop we nu leven. Ik maak gebruik van de mogelijkheden op school om de technische en academische ondersteuning te krijgen om het meer te begrijpen. Ik kijk naar vertaling, of hoe technologie een middel is om te vertalen tussen materialiteit en de virtuele wereld. Hoe communiceren ze met elkaar? Hoe veranderen onze intimiteiten hierdoor?

Heeft het project dat je in Kavka gaat laten zien ook met dit idee te maken?

Ik ga wat werk laten zien van This Person Doesn’t Exist, mijn onderzoeksproject naar (seksuele) objectivering.  Ik onderzocht materialiteit en objectivering door middel van objecten, een publicatie en bijbehorende prints. Door middel van dickpics, kunstmatige intelligentie en virtuele gesprekken begon ik al na te denken over virtuele aspecten van intimiteit en objectivering. Ik heb een aantal nieuwe werken ontwikkeld, waarbij ik gebruik maak van 3D scanning, en ik ben erg enthousiast om die ook met jullie te delen.

Door dit nieuwe idee van het virtuele, door welke kunstenaars laat je je inspireren?

Het werk dat ik ga maken is nog steeds erg analoog. Ik ga technologie gebruiken als een muze om over na te denken, maar ook als een middel om te creëren. Voor mij is de materialiteit van het zelf creëren of bouwen heel belangrijk in mijn praktijk. Sally Hewett, Daisy Collingridge en Hannah Levy creëren texturen en gebruiken tactiliteit in hun werk om sensualiteit te onderzoeken op een manier waar ik dol op ben.

Een residentie die ik deze zomer heb gedaan, heeft mijn interesse in technologie aangewakkerd. Martina Menegon was een van de coaches in de residentie en zij liet me kennismaken met nieuwe tools. Ze doet heel interessant werk. Ik ga verder met wat ik heb geleerd en vertaal het terug naar het analoge als ik kan.

Ik word vooral geïnspireerd door mijn collega’s om me heen en de kunstenaars die ik persoonlijk ken. Als ik in staat ben om het werk intiem te ervaren en getuige te zijn van het proces, is mijn band ermee sterker.

Wat zou je studenten adviseren die net begonnen zijn met een graad in de beeldende kunst?

Ik zou zeggen, – ik bedoel, ik ben een volwassen student (lacht) dus het heeft me een paar jaar gekost – wees niet bang om iets lelijk te maken. Je komt tot het besef dat het nodig is en het is prima. Kom ook gewoon naar school en maak gebruik van alle kennis, apparatuur en gereedschappen die hier zijn. Als je eenmaal klaar bent, wordt het een stuk lastiger om hier toegang toe te hebben. Ga gewoon spelen!