Yasmine

yasmine-akondo.be

Wie is Yasmine Akondo? 

Da’s al meteen de moeilijkste vraag. Wie ben ik? Ik ben wie ik ben. Ik ben Yasmine, beeldend kunstenaar. Ik wist al van jongs af aan dat ik iets creatiefs wilde doen, hetzij met muziek, hetzij mode of dans. Het maakte niet uit. Ik vind dat wel belangrijk om zo rijk mogelijk in het leven te staan, en dan vooral met de dingen die ertoe doen en dat is voor mij creatie. Ik ben dan op Sint-lucas beland omdat ik het gevoel had ik dat ik me hier het meest kon ontwikkelen. Ik maak vooral installaties en sculpturen, af en toe schilderwerk en tekeningen. Wat ik zeker niet probeer te doen is om politieke en economische kwesties of problematieken aan te kaarten. Ik probeer geen statement maken. Mijn werk is eerder existentialistisch en meditatief, een clash tussen oud en nieuw. Archaïsch bijna. 

Vanwaar komt die insteek? 

Ik denk vooral uit mijn eigen hoofd. Sinds heel jong ben ik altijd al bezig geweest met  de vraag van wat we hier eigenlijk doen, altijd wel bezig geweest met dergelijke existentiële vragen. Sinds heel kort ben ik me dan gaan afvragen waarom ik deze zaken niet incorporeer in mijn artistieke praktijk. Waarom zou ik dan in mijn werk naar iets anders zoeken, als dit al de zoektocht is die ik zelf aanga? Ik denk dat ik vooral mijn eigen gedachten uitwerk op die manier. 

Dus eigenlijk ook een meditatief proces voor jezelf? 

Ja min of meer, maar ik hoop dat ik dat ook wel kan overbrengen naar mijn medemens, dat zij dat ook zo ervaren, of dat ze het gevoel krijgen dat er toch wel iets achter zit. 

Op welke manier probeer je dat te doen? 

Nu afgelopen zomer was dat door een grote installatie te bouwen op basis van geluid, geur, zicht, beweging. Echt wel een compleet pakket, dat helpt om iets over te brengen. De meeste toeschouwers voelen dat dan ook wel. Ik denk dat ik dat nu dit jaar opnieuw via installatie wil verwezenlijken, omdat je met een installatie wel echt de hele omgeving kan betrekken tot iets diepgaands, echt en oprecht. 

Werk je al lang met installaties?

Nee helemaal niet. Toen ik startte aan Sint-Lucas deed ik vooral schilderen en tekenen. Heel langzaam is dat beetje bij beetje uitgegroeid richting installaties omdat ik merkte dat een schilderij vrij beperkt is. Je hebt maar een beperkte oppervlakte tot je beschikking en zodra je je hoofd draait, ben je uit de sfeer. Bij een installatie blijf je daar in zolang je wil, je loopt rond in de omgeving die iemand heeft gecreëerd en dat geeft wel een extra dimensie. 

Je stelt tentoon in zowel Kavka als de Kerk. Ga je je eindproject tonen? 

Nee. Bij Kavka stel ik in de buitenlucht tentoon en niet alle materialen van mijn installatie zijn daar tegen bestand. Ik maak voor beide locaties een nieuw werk. De thematiek is wel min of meer gelijkend op mijn vorige werken, alleen ga ik nu iets meer in op het fossiele. De vraagstelling aanhalen van “ Hoe verhouden wij onszelf vandaag de dag tot een oud object, of iets wat misschien eeuwen ondergronds heeft gezeten en dat voor onze tijd ook een leven heeft gehad. Wat doen wij met onszelf, waar brengen wij alles heen? “ Dit concept voor Kavka is op een plotselinge manier tot stand gekomen, door een gesprek te hebben met iemand over steenbokken, waarvan de hoorns echt prachtig zijn. Voor dit project wil ik echt voor iets ouds en zwaars gaan. Een brok steen, alsof het jaren onder de grond is versteend. De materialen die ik gebruik zijn vrij hedendaags, zoals beton, cement en piepschuim, maar het aanzicht heeft dan toch weer iets archaïsch. Dit werk gaat Netzach heten, een referentie naar de Hebreeuwse Kabalah boom, de boom des levens. 

Misschien ook toch een onbewuste spiegeling van hedendaagse materialen die worden teruggebracht naar het fossiele. 

Ja eigenlijk wel!

Is het werk dat je in de kerk gaat tonen een verderzetting van dit idee? 

Normaal schep ik het liefst een omgeving, maar in de kerk waren de mogelijkheden beperkt aangezien boren etc. niet mogelijk is. In de kerk komt dus gewoon een sculptuur. Een uitdaging, want ik moest op een andere manier gaan denken. Uiteindelijk ben ik bij een doopvont uitgekomen, wel weer met het idee van water in relatie met herinneringen, het universum. 

Wat is jouw advies voor startende studenten beeldende kunst? 

Go all the way! Vraag jezelf niet te veel af waarom je het doet. Je staat er nu toch. Dan ga je er gewoon met alles wat je hebt in. Laat je niet tegenhouden. Go all the way tot in de kern en laat alles wat in je zit er gewoon uit op de meest waanzinnige manieren. Ga en denk immens groot. Maak die keuze om er volledig te staan.

Who is Yasmine Akondo?

That’s already the most difficult question to begin with. Who am I? I am who I am. I am Yasmine, a visual artist. I knew from an early age that I wanted to do something creative, whether it was music, fashion or dance. It didn’t matter. I do think that it is important to  enrich yourself as much as possible in life, especially with the things that matter the most and for me, that is creation. I ended up at Sint-Lucas because I felt like I could develop myself the most here. I mostly make installations and sculptures, occasionally painting and drawings. What I certainly don’t try to do is to address political and economic issues or problems. I’m not trying to make a statement. My work is rather existentialist and meditative, a clash between old and new. Archaic almost.

Where does this approach come from?

Mainly from my own head, I think. Since a very young age I have always been preoccupied with the question of what we are actually doing here, always preoccupied with such existential questions. Then very recently I started to wonder why I don’t incorporate these things into my artistic practice. Why should I look for something else in my work, if this is already the search that I am already engaging myself in? I think I am mostly expressing my own thoughts in that way.

So basically also a meditative process for yourself?

Yes, more or less, but I hope that I can also transmit that to others, that they also experience it that way, or that they get the feeling that there is something behind it after all.

In what way do you try to do that?

Last summer I built a large installation based on sound, smell, sight and movement. Really a complete package triggering all the senses, which really helps to convey something. Most spectators feel that way. I think that this year, I want to achieve this again through another installation, because with an installation you can really involve the whole environment into something profound, real and sincere.

Have you been working with installations for long?

No, not at all. When I started at Sint-Lucas I was mainly painting and drawing. Very slowly, that grew towards installations because I noticed that a painting is quite limited. You only have a limited surface area at your disposal and as soon as you turn your head, you are out of the picture. With an installation you stay there as long as you want, you walk around in the environment that someone has created and that really adds something.

You exhibit in both Kavka and the Church. Are you going to show your final project?

No. At Kavka I exhibit outdoors and not all the materials of my installation can withstand that. I am making new work for both locations. The theme is more or less the same as my previous works, only now I am focussing more on the fossil. The question is: “How do we relate to an old object today, or something that may have been underground for centuries and that also had a life before our time? What do we do with ourselves, where do we take everything? This concept for Kavka came about in a sudden way, by having a conversation with someone about ibex, whose horns are really beautiful. For this project, I really want to go for something old and heavy. A chunk of stone, as if it has been petrified for years under the ground. The materials I use are quite contemporary, such as concrete, cement and Styrofoam, but the appearance has something archaic. This work is called Netzach, a reference to the Hebrew Kabalah tree, the tree of life.

Perhaps also a subconscious reflection of contemporary materials that are brought back to the fossil.

Yes actually!

Is the work you are going to show in the church a continuation of this idea?

Normally I prefer to create an environment, but in the church the possibilities were limited since drilling, etc. is not possible. So in the church there will just be a sculpture. A challenge, because I had to start thinking in a different way. Eventually I ended up with a baptismal font with the idea of water in relation to memories, the universe.

What is your advice for starting visual art students?

Go all the way! Don’t ask yourself too much why you are doing it. You’re standing there now anyway. Then just go into it with everything you have. Don’t let it hold you back. Go all the way to the core and just let everything inside you out in the most insane ways. Go and think immensely big. Make that choice to be fully there.